Sinds 2005 zijn wij gezegend met het fenomeen marktwerking in de zorg.
Het had moeten leiden tot prijsconcurrentie en uiteindelijk een beter betaalbare zorg in Nederland.
De invoering van de Diagnose Behandelcombinaties (DBC’s) zou ervoor zorgen dat er uniformiteit in de prijsstelling voor behandelingen zou komen.
Het gilde van geneesheren en dames in Nederland, behoort mondiaal gezien namelijkt tot de best betaalde!
Ten tijde van de invoering van bovengenoemd systeem waren zij uiteraard nog even huiverig hoe dit in de praktijk financieel zou uitpakken.
Men heeft echter de kosten van de toch al zo moeilijk te definiëren en te controleren DBC’s dusdanig goed uitonderhandeld, dat het mes uiteindelijk alleen in de patiënt bleef snijden.
De Diagnose behandelcombinaties bleken eigenlijk een prachtig instrument.
Aan de DBC’s hangt een standaard (hoog) prijskaartje.
Echter geen twee behandeling en/of patiënten zijn gelijk als zij zich aandienen voor zorg.
Voorheen moest de behandelend arts zijn activiteiten gespecificeerd declareren, en dan valt het kostenplaatje voor iedere ingreep en/of behandeling uiteraard anders uit.
De tijd, de gebruikte attributen, het kwam allemaal netjes op de nota en zodoende was er inzichtelijkheid en transparantie.
Nu de DBC’s worden gehanteerd is het vaak moeilijk om vooraf in te schatten hoe gecompliceerd de behandeling van patiënt Jansen uiteindelijk verloopt.
Vanzelfsprekend wil de arts zichzelf niet in de vingers snijden en zal voor alle zekerheid de duurste DBC declareren.
Als men hier objectief naar kijkt schuurt dit tegen fraude aan.
Dan is er vanuit het ziekenhuis perspectief nog zoiets als ingrepen die men zou kunnen kwalificeren als “prijsknallers” en behandelingen die maar weinig geld in het laatje brengen.
Mag u raden voor welke ingreep de kortste wachttijd geldt!
Zoek eens een privékliniek op en zie dat voornamelijk de meest winstgevende ingrepen worden aangeboden en het bewijs is geleverd.
En de ziektekostenverzekeraars dan gaat u wellicht denken.
Tja deze verhogen de premies ieder jaar en vinden het verder wel goed. (hebben onderling ook prijsafspraken dus dat zit wel goed)
Maar we hebben toch ook nog de NZA (de Nederlandse zorgautoriteit) die de boel in het snotje houdt?
Bovengenoemde club inventariseert klachten, en schrijver heeft zich weleens met een klacht tot de NZA gewend.
Zijn tandarts was namelijk erg creatief gebleken met declareren, en dat zijn nu net de momenten dat je als patiënt nog een beetje kunt vergelijken wat er allemaal op de rekening staat, en wat er in grote lijnen uitgevoerd is.
De tandarts bleek onverbiddelijk en vond dat, hoewel de DBC’s niet klopten, hij geen andere code beschikbaar had en de gebruikte het meest dicht in de buurt van de behandeling kwam.
De code die schrijver vervolgens opperde, en die de behandeling veel beter toucheerde, vond hij een te lage beloning voor het werk dat hij had uitgevoerd.
Echter de NZA beloofde een notitie te maken en vertelden dat zij geen partij waren in individuele kwesties.
Uiteindelijk heeft schrijver nog contact opgenomen met zijn zorgverzekeraar, in de veronderstelling dat zij toch wel belang hadden bij eerlijk declareren.
Totdat de verbijsterende woorden aan de andere kant van de lijn klonken; u krijgt gewoon alles vergoed dus maak u vooral niet druk.
Tja waarom zouden ze eigenlijk ook bedacht ik mij.
Dat wordt gewoon weer de premie verhogen per 1 Januari.
Zou het kunnen dat het niet de vergrijzing is, zoals de politiek ons toeroept, maar simpelweg de marktwerking en al zijn corrupte uitvloeisels, zelfverrijking, bestuurslagen, en gebrek aan toezicht die ervoor zorgen dat het eigen risico, de premies en eigen bijdrages ieder jaar omhoog schieten?
Het zal toch niet! Vanuit de consument bezien! 